زیـور بـبـنـدیـد آسـمان‌ها و زمین را            آذین کـنـید از یاس‌ها عرش برین را

از پـولـک بـرّاق و زیـبــای سـتــاره            برگوش حـوران بهـشـتی گـوشـواره

با بهـترین رخـت و لباس میـهـمـانی            امـشـب بـیـائـیـد حــوریـان آسـمـانـی

آری ملائک صف به صف مشغول شادی            غـم رفـته امشب کـاملاً در انـفـرادی

پُر گـشـته دنـیا بی نهـایت از فـرشته            بـر روی بـال تک تک آن‌ها نـوشـته

بنـوشـته با خـط خـودش حیّ تبـارک            پیوند یاس و حضرت یاسـین مبارک

عـاقـد خـدا و شـاهـدش پـیـغـمـبـر او            داماد حیدر گـل عـروسـش کـوثر او

در صورت زهرا چه شرم دلنشینی ست            در چهرۀ مولا چه شوق بی‌قرینی ست

لبخند شرم و شوق زهرا را نظر کن            این رخت دامـادی مولا را نظـر کن

این ساقی کـوثـر امیرالمـومنین است            که ساق دوشش حضرت روح الامین است

این عشق اوج عشق معنای حضور است            نورٌ علی نور است امشب غرق نور است